بررسی رفتار خوردگی آلیاژ حافظه دار نیکل- تیتانیم در محیط های فیزیولوژیکی شبیه سازی شده با بدن برای کاربردهای پزشکی

امروزه آلیاژهای حافظه دار نیکل- تیتانیم به دلیل برخورداری از ویژگی هایی نظیر زیست سازگاری بسیار خوب، مقاومت به خوردگی بالا، رفتار ابرکشسان و حافظه داری، در صنعت پزشکی بسیار مورد توجه اند. در آلیاژهای نیکل- تیتانیم لایه سطحی غیرفعال اکسید تیتانیم از آزاد شدن نیکل به محیط جلوگیری می کند، با این حال وجود درصد بالای نیکل در این آلیاژها و حالت پایداری لایه سطحی غیرفعال موضوعی است که نظر محققان را به خود جلب کرده است. در این تحقیق رفتار خوردگی آلیاژ حافظه دار دوتائی نیکل- تیتانیم تولید شده با ترکیب اسمی %50.7 اتمی نیکل پس از انجام عملیات همگن کردن در 1050oC به مدت 24 ساعت مورد بررسی قرار گرفت. آزمون های الکتروشیمیایی پتانسیو دینامیک و پتانسیو استاتیک در دو محیط فیزیولوژیکی شبیه سازی شده با محیط بدن (محلول نمک طعام 0.9% وزنی و محلول رینگر) روی این آلیاژ انجام شد. پس از آزمون های خوردگی بررسی های ریزساختاری به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی انجام گرفت. نتایج حاصل از جذب اتمی محلول باقیمانده از آزمایش پتانسیواستاتیک نشان داد که نیکل رها شده از این آلیاژ بسیار کمتر از میزان مجاز است. نتایج آزمایش های پتانسیو دینامیک میزان خوردگی حفره ای بیشتری در محلول رینگر نسبت به محلول نمک طعام 0.9% وزنی نشان دادند، ولی مشاهدات آزمون های پتانسیو استاتیک حاکی از آن است که میزان خوردگی حفره ای در محلول نمک طعام 0.9% وزنی نسبت به محلول رینگر بیشتر است.